کارگاه نوازنده، میانِ رپرتوار و شنونده

پوریا رمضانیان، متولدِ ۱۳۷۰ در مشهد، فارغ‌التحصیلِ کارشناسیِ ارشد در رشته‌ی نوازندگیِ پیانو از دانشگاهِ هنر (تهران) است. پایان‌نامۀ ارشدِ او با موضوعِ «جستاری در اندیشۀ فراموسیقاییِ بتهوون، ازدریچۀ دیالکتیکِ سوژه-ابژه به‌نزدِ هگل» به راهنماییِ دکتر هومان اسعدی و علی‌رضا سیداحمدیان، و به داوریِ دکتر مسعود حسینی، در دانشگاهِ هنر دفاع شد. از اساتیدِ او در نوازندگیِ پیانو می‌توان به ربکا آشوقیان، رافائل میناسکانیانس، و دلبر حکیم‌آوا، و در زمینۀ فرم و کنترپوآن به محمدرضا تفضلی، و در زمینۀ شناخت و تصحیحِ متن به بَری کوپِر، اشاره کرد. او طیِ یک دهۀ اخیر نیز در مسترکلاس‌های پیانوی گُتلیب والیش و اُلاف جان لَنِری شرکت کرده‌است. کسبِ دو مقامِ برتر (۱۳۹۵) و (۱۳۹۷) در جشنواره‌ی موسیقیِ جوان، اجرای مستقل در فستیوال‌های موسیقیِ کشور (نظیرِ «کلاسیک تا معاصر»)، و ارائۀ کنسرت‌ها و مسترکلاس‌های مختلف در شهرهای مختلف، و هم‌کاری با ارکستر سمفونیکِ تهران در زمانِ مدیریتِ علی رهبری، و نیز شهردادِ روحانی، از فعالیت‌های او در زمینۀ اجرای موسیقی است.

فعالیت‌های پژوهشیِ او در قالبِ ترجمه و تألیف:

– موسیقی‌شناس یا دوست‌دار موسیقی (نقد: ماهور)

– برامس پیشرو (ترجمه: ماهور)

– ریتمِ میزان‌بندی‌نشده (ترجمه: ماهور)

– هاوپتمان: هارمونی فونکسیونل، فرم، و دیالکتیک (تألیف: حلقۀ تجریش)

– اپرای فیدلیو، گسست، و دیالکتیک (تألیف: حلقۀ تجریش)

– نگاهی به مفهومِ گروندگشتالتِ شونبرگ (تألیف: هارمونی‌تاک)

سخنرانی‌های پژوهشی و کارگاه‌ها:

– «موسیقی و تفکرِ دیالکتیکی» (هنرهای زیبای دانشگاه تهران | ۱۳۹۸)

– «بتهوون و فلسفه‌ی موسیقی» (دانشگاه هنر | ۱۳۹۷)

– «واکاویِ لایه‌های استعاره در پرلودهای شوپَن» (دانشگاه هنر | ۱۳۹۵)

– «موسیقی و معنا: بنیادهای زیباشناختیِ اثرِ هنری» (دانشکدۀ ادبیاتِ دانشگاهِ شهید بهشتی | ۱۳۹۴)

«موسیقی و جامعه» (دانشکدۀ علومِ اجتماعیِ دانشگاهِ تهران | ۱۳۹۳)

رمضانیان در زمینه‌های اجرایی نیز تجربه داشته؛ ازجمله دبیرِ دومین دورۀ جشنوارۀ موسیقیِ صبا، دبیرِ هفتمین دورۀ جشنوارۀ پژوهشیِ سایت‌ها و نوشتارهای موسیقی، و دبیرِ بخشِ پژوهشِ نخستین دورۀ جشنوارۀ صبا. او در حالِ حاضر مشغولِ ترجمه و شرحِ «هنرِ اجرای سخن‌ورانۀ موسیقی» نوشتۀ هاینریش شِنکِر است.